تاثیر گذراندن دوره آموزش بهداشت شغلی آرایشگران زن شهر رشت نسبت به ‏راههای انتقال و پیشگیری از ویروس هپاتیت ـ ب وایدز

مقدمه: ارتقاء آگاهی گروه های در معرض خطر از مهم ترین راه های جلوگیری از آلودگی افراد به ‏hiv‏ و‎ hbv‏ می باشد.‏ هدف: سنجش سطح دانش آرایشگران زن شهر رشت نسبت به هپاتیت ـ ب و ایدز و نقش آموزش بهداشت شغلی درآن. ‏ روش کار: در یک بررسی مقطعی در بهار 1385، آگاهی 456 آرایشگر نسبت به بیماری ایدز و هپاتیت ـ ب با استفاده از یک پرسشنامه ‏خود ایفا سنجیده شد. پرسشنامه برگرفته از پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی و شامل بخش دموگرافیک، آگاهی و منابع آگاهی بود. ‏نمرات آگاهی به سه سطح ضعیف، متوسط و خوب تقسیم و با نرم افزارspss‏ نسخه 5/11 و آزمون کای دو آگاهی دو گروه آموزش دیده و ‏آموزش ندیده مقایسه گردید.‏ نتایج: حدود 59 درصد از واحدهای مورد پژوهش درآموزشهای بهداشت شغلی شرکت کرده بودند. درگروه آموزش دیده 4/94درصد و ‏آموزش ندیده 84 درصد به تغییرات رفتاری جامعه در کاهش انتشار هپاتیت ـ ب و ایدز اعتقاد داشتند. سطح آگاهی مطلوب در مورد ‏هپاتیت و ایدز درگروه آموزش دیده به ترتیب 3/17 درصد و 29 درصد و درگروه آموزش ندیده6/3 درصد و4/9 درصد بود (001/0‏‎ p<‎‏) و ‏سطح آگاهی 76 درصد از هر دو گروه در حد متوسط قرار داشت.آگاهی نادرست در مورد راه های اثبات نشده انتقال هپاتیت ـ ب و ایدز ‏در هر دو گروه وجود داشت. مهم ترین منبع دانش گروه آموزش دیده، آموزشهای بهداشت شغلی و در گروه آموزش ندیده رسانه ی ‏تلویزیون بود. ‏ نتیجه گیری: آگاهی آرایشگران آموزش دیده بالاتر از سایر آرایشگران آموزش ندیده بود اما آگاهی کلی آنان نیز در سطح قابل قبولی ‏نبوده و تکرارآموزشها به صورت دوره ای ضروری است.‏